IranIT.info Articles
عنوان آشنايي با XML
نويسندههادى صبوحى تاريخ ارسال 25/04/1381 نام قسمت فرنت اند
مقدمه :
در يك عبارت، XML يك متن ساخت‌يافته است. يك نامه، متن ساخت‌يافته است زيرا شامل تاريخ، متن و ... است. هر بخش از يك كتاب يا نامه توسط ساختار آن سند تعريف مي‌شود. براي نمايش ساختار، هر يك از اين بخش‌ها مي‌تواند توسط Tagها نشانه‌گذاري شود (همانند HTML).
Tagهايي كه براي نشانه‌گذاري اسناد بكار‌مي‌روند، جزء مباني XML هستند. XML روش ايجاد متن ساخت‌يافته به صورتي كه توسط ماشين و افراد قابل خواندن باشد، است.
XML براي تشريح هر نوع متن ساخت‌يافته كه شامل ساير زبان‌هاي نشانه‌گذاري نيز مي‌باشد، مي‌تواند بكار‌برده‌شود. چندين زبان نشانه‌گذاري وجود‌دارد كه بر پايه XML هستند و براي شرح هر چيزي شامل گرافيك و معادلات رياضي بكاربرده‌شوند.

مروري بر XML :
مانند يك سند HTML، هر سند XML شامل Tagها و داده‌ها مي‌باشد. بر خلاف HTML، نام Tagها در XML اختياري بوده و هر چيزي مي‌تواند باشد. براي مثال :
<B>
<Iz>
<56h11bn>
همگي Tagهاي شروع معتبري در XML هستند، ولي براي HTML از اين سه Tag فقط <B> معتبر است.
همچنين همانند HTML در بين Tag شروع و پايان مي‌توان داده‌ها را قرار داد.
<B>something</B>
<Iz>other</Iz>
در XML، مجموعه‌ي Tag شروع، داده و Tag پايان، يك عنصر ناميده مي‌شود.
در اين شكل، قسمتهاي مختلف يك عنصر XML را مي‌توان ديد :


يك عنصر، شامل يك Tag شروع، يك Tag پايان، تعدادي خصوصيت اختياري، داده كاراكتري اختياري و چند زيرعنصر، به عنوان يك گره ناميده مي‌شود. زيرعنصرها را گره‌هاي فرزند نامگذاري مي‌كنيم. در يك عنصر، قطعا Tagهاي شروع و پايان وجوددارند. مانند :
<first></first>
<last></last>
نام عنصر بايد منحصر به فرد باشد و همچنين اين نام به كوچك و بزرگ بودن حروف، حساس است.
يك عنصر، خود مي‌تواند شامل ساير عناصر يا شامل داده‌هاي كاراكتري باشد.
خصوصيت، جزيي از يك عنصر است. مانند : <first id = "4"> كه id = "4" خصوصيت است و first نام عنصر. يك خصوصيت مشابه يك آرايه است كه هر دو شامل كليدو مقدار هستند.
Tagهاي XML در يك سند، بايد دو مشخصه داشته‌باشند :
  • خوش‌تركيب :
    • يك فايل XML را خوش‌تركيب گوييم، در صورتي كه :
    همه Tagها، پايان داشته باشند و تمامي عناصر بدرستي تودرتو باشند و تمامي خصوصيات در بين دو نشانه نقل قول " " باشند.
  • اعتبار :
    • يك سند معتبر بايد خوش‌تركيب بوده و مطابق يك DTD يا schemaي مشخص باشد.
    مثال :
    اين XML نه خوش‌تركيب است و نه معتبر :
    <root>
  <title>
    <name>some text</title>

  </name>
  • <root> پايان ندارد و بايد پايان داشته باشد.
  • <title> و <name> به شكل نادرستي تودرتو هستند. <name> بايد قبل از <title> پايان يابد.
  • DTD وجود ندارد، بنابراين اين مثال معتبر نيست.

    • اين XML خوش‌تركيب است ولي معتبر نيست :
    <root>
  <title>
    <name>some text</name>
  </title>
</root>
  • <root> پايان‌يافته است.
  • <title> و <name> به شكل درستي تودرتو هستند.
  • DTD وجود ندارد، بنابراين امكان اعتبارسنجي وجودندارد.

    • اين XML خوش تركيب و همچنين معتبر است :
    <?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<!DOCTYPE root [
<!ELEMENT name (#PCDATA)>

<!ELEMENT root (title)>
<!ELEMENT title (name)>
]>
<root>
  <title>
    <name>some text</name>
  </title>

</root>
  • <root> پايان‌يافته است.
  • <title> و <name> به شكل درستي تودرتو هستند.
  • DTD وجود دارد. بنابراين امكان اعتبارسنجي وجود دارد. البته مي‌توان DTD را در يك فايل مجزا قرارداد و به آن آدرس‌دهي نمود.